Kris Oelbrandt

Peace Cantata

Bij een voortgangsbespreking van de serie Requiem in Koningshoeven bracht Abt Bernardus dirigent Anthony Zielhorst in contact met de inwonende trappist Kris Oelbrandt. Zij werden het snel eens dat er behoefte bestond aan een compositie die zou kunnen fungeren als een muzikale reflectie op het einde van de Eerste Wereldoorlog, 100 jaar daarvoor.
Na de uitvoering heeft de componist er een brief over geschreven:

“Het was geen gemakkelijk thema, omdat dat moment in de geschiedenis heel wrang aanvoelde voor alle partijen: men was moegestreden, er waren te veel doden gevallen, winnaars konden niet juichen, verliezers werden vernederd.
Daarom koos ik voor teksten die bezinnen op onze armoede aan liefde en onze rijkdom aan hoop. De muziek wisselt voortdurend tussen modaal/tonaal enerzijds, atonaal anderzijds. Dissonante en consonante harmonieën staan naast elkaar, vloeien in elkaar over. Een solo cello verbeeldt de cellist die speelt tussen de puinhopen van Sarajevo, een bariton solo staat als een ik-figuur tegenover het universeel klinkende koor.

De tekst wordt woord voor woord getoonzet: bijna elk afzonderlijk woord krijgt een eigen expressie. Toch wordt ook de grote lijn vastgehouden door middel van thematisch-motivische en harmonische verbanden. Het Kamerkoor Ad Parnassum, Quirine Viersen en Berend Eijkhout hebben dit concept zeer goed begrepen. Koor en solist werkten zeer nauwgezet op de uitspraak, wat de (expressie van de) tekst, zo minutieus getoonzet, zeer ten goede kwam. De snelle en voortdurende wisselingen in muzikale sferen en talen werd prima opgepikt, men bewoog zich virtuoos doorheen een collage aan stijlen en uitdrukkingsvormen.

Deze collage viel toch niet uit elkaar. Dat was met name te danken aan de grondige voorbereidende studie van de partituur door de dirigent, Anthony Zielhorst, en de puike prestatie van Quirine Viersen en Berend Eijkhout. Het concept dat ik voor ogen had (een mengeling van wrange en hoopvolle muziek) vond ik zelf, zolang ik het nog niet gehoord had, zeer gewaagd – ik was er eerlijk gezegd niet heel gerust in. Dankzij het begrip, de inzet en de aandacht van alle muzikanten kwam de partituur uiteindelijk toch prachtig tot klinken. Vele toehoorders hebben de boodschap van de muziek spontaan opgepikt en mij enthousiast teruggegeven in hun feedback.”

Chris Oelbrandt Berkel Enschot, 12 november 2018